Idzie to tyż posuchać na
www.ojgyn.blog.onet.plJedyn mōj kamrat łoznŏjmiōł mi dzisiŏj ło rozwidnioku, iże umar... Lech Wałęsa. Niy bōło to dlō mie miyłe, n ale przecamć na kŏżdego przijńdzie jejigo czŏs. To blank przirodzōne, chocia bywŏ lecy kedy mierske i bolyściwe.
Łobadołech, badnōłech gynał wszyjsko we internecu i nikaj ‘ech takij informacyji niy znod. Glingnōłech do tego mojigo kamrata i spytŏłech ci go skany łōn to wiy.
– Stary Erwin mi to pedziŏł! – wyznŏł kamrat.
Tak prŏwdōm to jŏ niy znōm, niy miarkuja żŏdnego starego Erwina, tōż tyż starŏłech sie gynał wybadać ło te kamratowe zdrzōdło informacyjōw:
– A rzyknij ty mi ino, fto to jest tyn stary Erwin?
– Nō, miarkujesz, to ta naszŏ garda, naszŏ starŏ gwardyjŏ.
– Cōżeś ty pedziŏł? Jakŏ starŏ garda?
– Starŏ gwardyjŏ, starŏ garda nigdy sie przecamć niy myli, niy blyńdzi! – łodpedziŏł mi kamrat.
Bez jakisik łoka mrzik pomedikowŏłech i spōmniŏł mi sie taki kōnsek ze „Szmiry” Charles’a Bukowskego:
– Zali Wałęsa we pyndziałek zmŏrtwychstanie, to bydzie ci łōn drugim po Łazarzu chopym, ftorymu przijńdzie kipnōńć... dwa razy.
Mōj kamrat lachnōł sie szczyrze, czyście, zatym jejigo rechōt nabrŏł farby deczko nerwowyj. A na łostatku to przecamć iptowato, kej starŏ gwardyjŏ tyż sie poradzi łochybić. Prŏwda?
Zaloguj się
Zarejestruj się
FAQ
Szukaj
