Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Wiycie, naszǒłech kajsik we internecu mōndry ale i jankorny kōnsek, kiery mi sztyjc belōnce sie po palicy tak, iże musza go sam Wōm po naszymu, po naszymu! go łopedzieć. Tōż tyż dejcie pozōr bo niy ze lecy jakij gymby to usłyszycie.
Kiejech wrōciōł tamtygo wieczora do dōm, moja roztomiyłǒ babeczka, moja starǒ narychtowała wieczerzǒ. Wziōnech jōm za rynka, spojzdrzǒłech jij we łoczy i rzyknōłech:
– Muszymy na isto połozprawiać.
Siadła se i po cichuśku napoczła wieczerzać. Kolyjny rōłz we moji ślypia ciepnōł mi sie srogachny bōl we jeji łoczach. Niy poradziōłech wymrōnczeć, wyszwandrusić ze sia ani jednego słōwecka. Na łostatku musiǒłech pedzieć to, ło czym tak dugo medikowǒłech. Kciǒłech na isto... szajdōngu. Yntlich żech to ze sia wyciep. Ku mojimu zadziwiyniu niy labiydziyła, w miesto tego spytała sie ino ło grōnt.
Prōbowǒłech zwekslować tyma. To ci jōm rōmbło. Gichła mie wodōm ze szklōnki i stwiyrdziōła, iżech niy ma... chop. Tamtyj nocy blank na isto ze sia niy łozprawialichmy. Łōna cǒłki czǒs ślimtała. Miarkowǒłech, iże kciała ci usłyszeć łodymie, co tyż to sie stanōło ze naszym małżyństwym. Alech jǒ niy kciǒł dać łōnyj richticznego grōntu, ale nic inkszego niy przilazowało mi do gowy. Straciōła mie na rzecz Rōłzy. Jǒch już jij na isto niy przǒł. Bōło mi łōnyj żǒl, ale nic krōm tego.
We takim srogachnym wymiarkowaniu sprǒwki, podszrajbowǒłech forladōng, przedwołani szajdóngowe; łoddǒłech jij naszǒ chałpa, nasz autok, 30% akcyji naszyj fyrmy. Ciepła ino na to łokym i blank tyn papiōr potargała. Perzōłna, kierǒ poświyńciōła mi piytnǒście lǒt życiǒ, stanōła sie dlō mie blank cudzǒ. Żǒl mi bōło jeji przetyrmaniōnygo czasu, energiji i poświyncyniǒ, ale moja miyłōść ku Rōłzie bōła za tela srogǒ, nō i... kostyry łostali ciepniōne. Na łostatku jeji ślimtanie zwekslowało sie we jankuryjǒ, nabrǒło na siyle... czegoch sie ale bōł spodziǒł. Po prǒwdzie we tym łoka mrziku uholkało ci mie to.
Idyjǒ szajdōngu łamziōła za mnōm łod wieluch tydni, drikowała kejby berga. Na łostatku napoczła mi sie ta idyjǒ wydǒwać blank łozsōndnym i słōsznym łozwiōnzaniym. Umiyniōłech sie we tym łozwiōnzaniu, przekōnǒłech sie fest ku tymu łozwiōnzaniu.
Na drugi dziyń wrōciōłech do dōm festelnie niyskoro i uwidziǒłech ci jōm jak cosik pisała przi tiszu. Blank niy kciało mi sie rychtować wieczerzy, tōż tyż poszǒłech direkt do prykola. Śnik chyciōł ci mie na szlag, bōłech tak festnie ab, wycyckany niymożebnym dnioszkym przetrǒwiōnym ze mojōm Rōłzōm. Kejech sie łocuciōł, uwidziǒłech moja starǒ fōrt przi tiszu... pisała. Tak prǒwdōm blank ci mie to niy łobłajziōło, tōż tyż łobyrtnōłech sie na drugǒ zajta i zasnōłech juzaś.
Ło rozwidnioku moja babeczka przedstawiōła mi jeji warōnki szajdōngu. Niy kciała łodymie niczego, a le potrza łōnyj bōło miesiōnca czasu i wtynczǒs dziepiyrǒ dǒ mi tyn szajdōng. Poprosiōła na przidǒwek, co nałōczǒs tego miesiōnca łoba zrobiymy wszyjsko, coby żyć ze sia jak blank ajnfach sie ino dǒ. Jeji grōnt bǒł klar: nasz synek miǒł ważny prifōng za miesiōnc a łōna blank niy kciała, coby łozpad, bruch małżyństwa łojcōw niy wpłynōł na synkowǒ nauka i wyniki.
To byli warōnki do przikwǒlyniǒ. Ale łōna spytała ło jesce cosik. Poprosiōła cobych sie przipōmniǒł, jakech jōm przeniōs bez prōg naszego szlafcimra w dniu naszyj żyniaczki. Poprosiōła, cobych kǒżdydziyń bez tyn cǒłki łostatni miesiōnc naszygo małżyństwa smyczōł jōm ze naszygo szlafcimra aże ku dźwiyrzōm pomiyszkaniǒ.
Pomyślǒłech, iże łōna blank dostała do gowy, sfōłglowała. Ale kiejech kciǒł dokludzić do fajrantu nasze małżyństwo i napocznōńć nowe życie ze Rōłzōm – zgodziōłech sie, ściyrpiǒłech to.
Łopedziǒłech Rōłzie wszyjsko ło warōnkach szajdōngu mojij staryj. Śmiǒła sie, chichrała sie do łozpuku i na łostatku rzykła, iże to srogi absurd i belakwaster. Pedziała tyż, iże bez zglyndu na kōnsztiki jake wypokopi moja babeczka, na łostatku bydzie zōłwizōł musiała sie pogōdzić sie, ściyrpieć to, iże to jes już szlus jeji małżyństwa.
Moja babeczka i jǒ niy mielichmy żǒdnego kōntkatu cielysnego, znaczy sie zeksu łod dǒwna. Bali i ajnfachowe tykniyńcie, macniyńcie bōło ci nōm blank cudze, niyznane. Tōż tyż kej terǒzki piyrszy rōłz łod naszyj żyniaczki wziōnech jōm na rynce i przesmyczōłech jōm ze szlafcimra pod dźwiyrze pomiyszkaniǒ, łoba czulichmy sie łostrzymnie i niysporo. Za to nasz synek basowǒł tyj nowyj zituacyji owacyjōm i łoklaskōma. Zaziyrǒł ci na nǒs ze uśmiychym i uciychōm. Sprǒwiało mi to deczko bōlu rajn wy mie, boch wiedziǒł co stanie sie gynał za miesiōnc. Przeszǒłech tak ze dziesiyńć myjtrōw śniōm na ryncach i sztopnōłech przi dźwiyrzach. Łōna tak kukła na mie , zawarła ślypia i wyszeptłała ino tela, cobych synkowi terǒzki niy gǒdǒł jesce ło naszym szajdōngu. Kiwnōłech gowōm alech poczuł we wnōntrzu jakisik dziwoki bōl. Postawiōłech ci jōm na szłapy, a zatym dǒłech zwōlǒ coby poszła na autobus, kierym jechała do roboty. Sōmech ale pojechǒł tyż do swojij fyrmy.
Na drugi dziyń poszło ci nōm mocka lekszij. Łoprziła mi sie łōna ło brust i rōłz dwa wślizgła mi sie na rynce. Wōniǒczka jeji parfinu na doczkaniu chlastła we mōj nochol. Zdǒwǒłech se sprawa z tego, kapnōłech sie, iże bez te lata mocka dobraczynōw drapsło mi, ustǒłech zaziyrać na nia jak na kobiyta. Merknōłech, spomiarkowǒłech tyż, iże niy bōła już takǒ modǒ. Jeji gymbulka łotoczali ci zmǒrscki a wosy łosd spodka łosiwli. Nasze małżyństwo wyrazito, czyście ci nacajchnowało swoje ślady na jeji ciele. Bez jedyn łoka mrzik napocznōłech medikować, cōż tyż to takigo żech łōnyj zrobiōł.
Szczwǒrtego dnia, kiejech jōm unosiōł, poczułech bez krōtkǒ kwilka tyn blysk intimnōści i poufałōści miyndzy babōm a chopym nikej przed latami. Kukǒłech na kobiyta, ftorǒ poświyńciōła mi bez piytǒście lǒt swojigo życiǒ. Szōstego dnia napocznōłech corǒzki barzij czuć sie kōmfortowo, kiejech miǒł jeji ciało blisko siebie. Choby ta zatracōnǒ intimnōść napoczła wrǒcać sie ze łotchłani, czyluści przepōmniyniǒ. Niy pedziǒłech ło tym nic mojij Rōłzie. Ze kǒżdym dnioszkym robiōłech to ze corǒzki srogszōm letkościōm i słebodōm. Możno bōła to jakosik forma ćwiczynia, ibōngu, bez co stǒwǒłech sie barzij sztramski fizycznie.
Jednego rozwidnioka uwidziǒłech jōm jak sie łoblyko, jak wybiyrǒ co na sia wrajzić. Wybiyrała spojstrzōd wieluch klajdōw, ale blank niy poradziōła uzdać se. We jakimsik mōmyńcie westchnyła i pedziała choby ino do sia:
– Wszyjske moje kieculki zrobiyły sie za sroge.
Zdǒłech se sprawa, iże mocka straciōła ci łōna na wǒdze, beztōż tyż ze takōm letkōściōm nosiōłech jōm kǒżdego dnia. Na łostatku to dō mie dotrziło. Nosōła łōna we sia tela jankuryji, jankoru i bōlu. Choby podświadōmie moja gorzść siōngała jeji gowiczki. We tym łoka mrziku wlǒz nasz synek i pedziǒł:
– Tatulku! Czǒs już cobyś zaniōs mamulka do wyjńścia.
Dlō niygo widok łojca, ftory smycy jejigo mamulka do dźwiyrzy wyjńściōwych stǒł sie fōrt cyrymōnijǒłym, prziwykym dnioszka. Moja babeczka prziciōngła go ku sia i festnie łobłopiōła. Łodwrōciōłech gowa bo bǒłech sie, iże moje ymocyje puszczōm i zweksluja moja decyzjǒ. Wziōnech jōm we ramia i ślǒzech śniōm te dziesiyńć myjtrōw aże pode dźwiyrze naszyj chałpy. Czułech jak jeji dłōń fest łoplǒtǒ mōj gynik. Dziyrżōłech jōm we ramiach pewnie ale niy za sztram. Łorǒz poczułech choby czǒs szibnōł sie ło piytnǒście lǒt.
Jeji ale biydnǒ, letkǒ zilfetka festelnie mie zmerskała. Łostatnigo dnioszka, kej trzimǒłech jōm we ramiach poczułech, jak kǒżdy szrit stǒwiōm ze mordyrkōm. Nasz synek już dǒwno bōł we szuli. I kejech tak trzimǒł jōm we mojich ramiach, kuknōłech na nia i pedziǒłech, iże festelnie mie zadziwało jak brak intimnōści miyndzy kobiytōm a chopym wpływǒ na jejich kōnszacht, na jejich zwōnzek.
Pojechǒłech do fyrmy, a wszyjsko dziǒło sie tak gibko. Wyfuknōłech ze autoka, balich go niy zawar, bo niy kciǒłech dopuścić do sia żǒdnych wōntpliwōści. Wlǒzech na gōra do mojigo biōra. Rōłza łozewrziła mi dźwiyrze. Badnōłech jij gymboko we łoczy i łōna choby już miarkowała, co za kwilka rzykna...
Pedziǒłech łǒnyj, iże jes mi luto, jes mi przikro, ale jǒ już na isto niy kca szajdōngu ze mojōm babeczkōm.
Łóna kukła na mie choby łosupiałǒ, skōłczałǒ. Dotkła mie, choby kciała sprǒwdzić eźli niy mōm fiberhicy. Wziōnech jeji dłōń i łodsztuchnōłech jōm. Powtōrzōłech, jak festelnie jes mi mersko i, iże na isto niy weznã szajdōngu. Prziszǒłech na to, jak wiela poświyńciōła dlǒ mie moja babeczka, jak brak tykniyńciǒ i intimnōści wpłynōł na nasze relacyje i jak to jǒ zasmolōłech moje małżyństwo, i zaniydbǒłech kobiyta, kierǒ bǒła przi mie bez piytnǒście lǒt i dała mi gryfnego syneczka. I neści spomiarkowǒłech to dziepiyro terǒzki, kejech jōm nosiōł bez tyn miesōnc na ryncach. Beztōż tyż byda pracowǒł nad sobōm i naszym małżyństwym, i zrobia wszyjsko, co we mojich siyłach, coby jōm nosić do łostatka naszych dni, tak jak to przirzykalichmy przed ōłtǒrzym przi naszyj żyniaczce.
Rōłza choby spamiyntała sie i poczułech festelnǒ fanga na mojim licu. Zawarła ci łǒna dźwiyrze za mnōm i słyszǒłech jesce jak ślimtǒ. Ślǒzech na dōł i łodjechǒłech. Drōgōm sztopnōłech wele kwiǒciarni i łobsztalowǒłech srogachny sztraub, bukyt kwiǒtkōw dlǒ mojij babeczki. Przedowaczka spytała ci mie, co tyż mǒ być napisane na szkartce przi tym bukycie? Jǒch sie ino lachnōł i napisǒłech: „Byda cie nosiōł we mojich ramiach kǒżdego dnioszka, kǒżdego rozwidnioka aże nǒs śmiyrć niy łozkupluje.”
Tyn dziyń wrōciōłech gibcij do dōm ze tym buketym w gorzści. Bǒłech ci stopierōńsko szczysny, czułech uśmiych na mojij fresie. Wszyjsko nabrało blank nowych, niysamōwicie frisznych farbōw.
Wparzōłech po słodach na wiyrch. Leżała na szeslōngu. Niy ruszała sie, Bōła mǒrtwǒ. Jak sie niyskorzij wykǒzało, moja babeczka bǒła festelnie niymocnǒ, chorowała na raka łod wieluch miesiyncy. Ringowała sie ze tym łokropicznym chorōbskym, przegrywała... Bǒłech tak zajimany swojim życiym i tōm Rōłzōm, iżech blank tego niy zmiarkowǒł, niy wywachowǒł. Łōna gynał wiedziała, iże jeji czǒs sie kōńczy, beztōż tyż sprawiōła mi łostatni darek. Kciała mi na isto szczyńdzić ryakcyji synka, jejigo wymiarkowaniǒ winy zglyndym mie i naszych relacyji we prziszłōści. Wiedziała gynał, iże kejby nasz szajdōngo doszǒł do skutku, nasz syneczek pewnikym by mie zniynawidziōł. Przinǒjmnij we łoczach naszego syneczka, fōrt i jednym ciyngym bōłech łojcym, kiery przǒł i łōnymu i mamulce... do samego łostatka.
Nǒjdrobniyjsze dobraczyny naszego życiǒ, te ci elemynty, sōm tym, co na isto nǒjważniyjsze we zwiōnzku. Niy idzie sam ło posiadłōść, kierǒ mǒcie, we ftoryj miyszkǒcie, ło autoki, ło kōnto we banku. Łōne mogōm jedzinie stwōrzić warōnki we ftorych szczyśnie żyjecie, ale niy same szczyńści. Tōż tyż nigdy niy trǒćcie ze sasiyngu waszygo weźroku nǒjprościyjszych gestōw. Tykniyńciǒ, intimnōści i wzajymnōści. To ino łōne wpływajōm na jakōść waszych relacyji.

_________________
Ojgyn z Pnioków